2e Week naar Boven Suriname

Van maandag tot en met vrijdag naar het binnenland geweest. Een 3,5 uur durende rit over een hobbelige weg eindigend in Atjoni, daar de boot (korjaal) richting de dorpjes. De korjaals worden helemaal volgeladen met van alles en nog wat en wij moesten uitstappen in Lespansi. We verbleven in een hut die ons toegwezen was en sliepen in onze meegebrachte hangmatten, zonder electriciteit, stromend water en andere standaard basisvoorzieningen. Ik heb nooit geweten dat het zo primitief was maar wel een hele leuke ervaring. De dagen die daarop volgden hebben we dus voor Leri for Life de dorpen bezocht en de het was schrijnend om te zien dat er leraren waren die echt op hun tandvlees liepen. In Guyaba was er een leraar die 61 leerlingen had, als hij ziek was of vakantie had waren de leerlingen vrij. In Kajapati en Jaw Jaw draaide het LFL programma een tijdje en hier hebben we goed kunnen zien hoe belangrijk het is om de kinderen reeds jong te stimuleren in hun leerontwikkeling. De kinderen hebben echt materiaal nodig en de moeders hebben m.i. ook veel aan een wiegje omdat ze dan de baby daarin kunnen leggen. In het binnenland is bereik dus telefoneren kan en binnenkort is er ook internet. Dit is dus wel echt handig als ze toegang hebben tot informatie en communicatie.
In Lespansie woon voor 2 jaar een amerikaanse, ze spreekt Saramacaans en is van een amerikaanse vrijwilligers organisatie. Ik vind het knap dat je daar kan wonen, voor een tijdelijke periode is het leuk maar een boek lezen savonds zou echt ook wel handig zijn, bovendien had ze een tarantula in haar hut wonen... Ik ben erg blij dat ik geen confrontatie had gehad met een of ander beest, deze amerikaanse heeft nl onderweg naar Jaw Jaw ooit een luipaard de weg zien oversteken. Let wel de weg is een zandweg, verlaten en omringd met de jungle.